مقاوم‌سازی ساختمان‌های بتنی با استفاده از متدهای خاصی امکان پذیر است. نتایج بکارگیری از هر یک از روش های مقاوم سازی بسیار رضایت بخش است.

تکنیک های مختلفی برای مقاوم سازی سازه های مختلف ارائه شده است. پیاده سازی صحیح هر یک از این تکنیک ها، مسئله مهمی است که در کسب نتایج موفقیت آمیز مؤثر می باشد. هر یک از انواع بتن شامل بتن پیش تنیده، بتن آرمه، بتن خود ترمیم شونده، بتن خود متراکم و ... دارای سطح معینی از مقاومت هستند. هر چقدر که از بتن مقاومی برای ساختمان ها استفاده شود، باز هم به مقاوم سازی سازه ها نیاز است.

انواع روش های مقاوم‌سازی ساختمان‌های بتنی

تمامی تکنیک های ارائه شده برای مقاوم سازی بر پایه تقویت بتن می باشد. اصول پیاده سازی هر یک از این روش ها مختلف می باشد. تمامی این روش ها باید تحت نظر مهندسان و متخصصان این حوزه انجام شود. برخی از تکنیک های مذکور عبارتند از:

- ضخیم نمودن دیوارهای سازه

- بهره گیری از آرماتورها مانند FRP

- اجرای ژاکت فولادی

- پیاده سازی ژاکت بتنی

- دیوار برشی

- ژاکت فیبر کربن

- و ...

هدف از مقاوم‌سازی ساختمان‌های بتنی چیست؟

مقاوم سازی به دلیل احتیاج به باربری سازه ها، تحمل بارهای وارده، آپدیت نبودن ضوابط به کار گرفته در زمان ساخت، نواقص اجرایی، بوجود آمدن خطا در طراحی سازه، فرسودگی با گذشت زمان و تغییر کاربری سازه ها به شدت احساس می شود و یک نیاز ضروری برای سازه های مختلف به شمار می آید. این کار در تمام کشورهای بزرگ دنیا انجام می شود. زیرا مهندسان و مدیران این حوزه کاملاً به خطرات و پیامدهای پایین بودن مقاومت سازه ها واقف هستند و به همین دلیل به دنبال راهکارهایی برای پیشگیری از بروز مشکلات هستند.

مقاوم سازی سازه ها در مقابل زمین لرزه و امواج لرزه ای

مقاوم‌سازی ساختمان‌های بتنی در برابر امواج لرزه ای، سبب جلوگیری از آسیب های زمین لرزه های احتمالی می شود. تشخیص ساختمان هایی که به مقاوم سازی لرزه ای احتیاج دارند به خصوص در نواحی مستعد زمین لرزه، بسیار مهم است. سازه های بتنی از این حیث به شدت صدمه پذیر می باشند.

متدهای گوناگونی که برای تقویت سازه های بتنی در مقابل زلزله طراحی شده اند، بسیار نتیجه بخش هستند. یکی از این متدها، بهره گیری از میلگردهای بستر می باشد. اگر دستورالعمل های میلگرد بستر به خوبی اجرا شود، بکارگیری آن نقش چشمگیری در جلوگیری از آسیب دیدگی دیوارها دارد. تکنیک پس تنیدگی، یکی دیگر از متدهای تقویت سازه های بتنی در برابر امواج لرزه ای می باشد.

عمده ضعف سازه های بتنی

مقاوم‌سازی ساختمان‌های بتنی شاید هزینه هایی را به سازندگان تحمیل کند که قطعاً همینگونه است. اما نتایج کار به اندازه ای ارزشمند می باشد که انجام این کار به شدت توصیه می شود. طراحی و اجرای نادرست سازه بتنی، پیچیده بودن دیتیل های اجرایی که دقت اجرا را کاهش می دهند، خرابی بتن به دلیل حملات سولفات ها، خرابی بتن به دلیل حمله کلریدها، کربناسیون بتن، شکل گیری واکنش قلیایی سنگدانه های بتن، افزایش حجم در اثر سرما و یخ زدگی بتن و ... موجب صدمه دیدن بتن می شوند و مقاومت و دوام آن را به شدت کاهش می دهند.

تأثیر کاهش جرم سازه در مقاوم سازی سازه ها

برای مقاوم‌سازی ساختمان‌های بتنی باید وزن سازه ها را تا حد امکان کاهش داد. بدین منظور می توان یک یا تعداد بیشتری از طبقات را حذف نمود. استفاده از برخی از مصالح مانند یونولیت سقفی استاندارد سبب کاهش وزن سازه می شوند. استفاده از روش های اجرای نما که کمترین وزن را به سازه تحمیل می کنند، نتیجه بخش است. کاهش وزن سازه موجب به حداقل رسیدن نیروی جانبی وارده به سازه در اثر زمین لرزه می شود تا از این طریق مقاومت سازه افزایش پیدا کند.